ما انسانها گاهی برای یه مسئله پیش پا افتاده اینقدر دل میسوزونیم که بیا و ببین ، ولی جایی که باید از بی محل کردن موضوعی دلمون درد بگیره ، کاملا بی تفاوت میشیم وحتی مواقعی علیه اون موضوع نطق می کنیم.

خانمی رو دیدم داشت آشپزی می کرد،دوستش کنارش ایستاده بود،یکدفعه با لحن معترضی به آشپز گفت:اینو نریز تو غذا بد مزه میشه،آشپزه گفت: من دوست دارم غذام این طعم رو داشته باشه،دوست معترض با لحنی تندتر گفت:با این کارت اصالت غذا رو ازش میگیری و…..

ولی اون خانم نمی دونست با این بدحجابیش،اصالت زن مسلمان رو از خودش میگیره.

آنقدر که نگران اصالت غذا بود، نگران پایمال شدن اصالت خودش نبود،نگران نبود از آن اصالتی که خدا به او داده بود و او با دست خود لگد مالش کرده و به قولی تیشه به ریشه خودش زده.

خداوندا ما را بینا به عیوب خودمان نما….

                                                      امام علی (علیه السلام)می فرمایند:

     آنکه لغزش خود را ببیند لغزش دیگران در نظرش کوچک جلوه خواهد کرد.        غررالحکم:ج5،ص362